شعر امام زمان (عج)

ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺭﺩﺍﻧﮥ ﺯﻫﺮﺍ

ﻋﺠّﻞ ﺍﻟﻴﻨﺎ ﻗﺎﺋﻤﺎ ، ﺣَﻮّ ﻝ ﻟﻨﺎ ﺍﺣﻮﺍﻟﻨﺎ ﺗﺎ ﻏﻢ ﺯﺩﺍﻳﯽ ﺍﺯﺩﻝ ِ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ِ ﺑﻴﻨﻮﺍ

ﺁﻗﺎ ﺗﻮﻳﯽ، ﻣﻮﻻ ﺗﻮﻳﯽ، ﻣﺤﺒﻮﺏ ِ ﺑﯽﻫﻤﺘﺎ ﺗﻮﻳﯽ ﺩﺭﺩﺍﻧﮥ ﺯﻫﺮﺍ ﺗﻮﻳﯽ، ﻓﺮﺯﻧﺪ ِ ﺧﺘﻢ ِ ﺍﻧﺒﻴﺎ

ﻣﻦ ﺩﺭ ﮔﻨﻪ ﺁﻟﻮﺩﻩﺍﻡ، ﺭﺍﻩِ ﺧﻄﺎ ﭘﻴﻤﻮﺩﻩﺍﻡ ﺩﺭ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻮﺩﻩﺍﻡ، ﺑﮕﺬﺭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺗﻘﺼﻴﺮﻫﺎ

ﻋﺎﺭی ﺯ ﻫﺮ ﭘﻴﺮﺍﻳﻪﺍی، ﺑﺮﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺳﺎﻳﻪﺍی ﺭﻭﺷﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻳﻪﺍی، ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ِ ﻣﺎ ﺍﻧﺪﺭ ﺳﻤﺎ

"ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ، "ﻳﺎﻣَﻦ ﻋَﻠﯽَ ﺍﻟﻌَﺮﺵ ِ ﺍﺳﺘﻮی ﮐﺎﻳﻦ ﻳﺎﺭ ِ ﻣﺤﺒﻮﺏ ِ ﻣﺮﺍ، ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺭﺵ ﺍﺯ ﺑﻼ

ﻣﺸﺘﺎﻕ ِ ﺩﻳﺪﺍﺭ ِ ﺗﻮﺍﻡ، ﺁﻗﺎ ﻧﻤﯽﺁﻳﯽ ﭼﺮﺍ ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺭَﺿﻮی ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍی ﻳﺎ ﺳﺎﮐﻨﯽ ﺩﺭ ﺫی ُﻁﻮی

ﭼﺸﻤﻢ ﭼﻮ ﺑﻴﻨﺪ ﺭﻭی ِ ﺗﻮ، ﺩﻝ ﻣﯽﮐﺸﺪ ﭘَﺮﺳُﻮی ِ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﻴﺎﻥ ِ ﻣﻮی ِ ﺗﻮ، ﭼﻨﮕﯽ ﺯﻧﻢ ﺑﺮ ﺗﺎﺭﻫﺎ

ﺍﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﻧﺎ ﺑﻴﻨﺎی ِ ﻣﻦ، ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻤﯽﮔﺮﺩﺩ ﻣﮕﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﺭﺥ ِ ﻫﻤﭽﻮ ﻣَﻪﺍﺕ، ﺭﻭﺷﻦﺗﺮﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﺿُﺤﺎ

ﻋﻴﺴﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺒﻨﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ، ﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﺴﻴﺤﺎ ﮐﯽ ﺯﻧﺪ ؟ ﻣﻮﺳﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ، ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻋﺼﺎ

ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ، ﺍﻧﺲ ﻭ ﺟﻦ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ِ ﻓﺮﻣﺎﻥ ِ ﺗﻮ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﺳﭙﺮ، ﺩﺭ ﻣﺴﻨﺪ ِ ﺣﮑﻢ ﻭ ﻗﻀﺎ

ﻳﻮﺳﻒ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺭﻭی ِ ﺗﻮ، ﺁﻥ ﻗﺎﻣﺖ ِ ﺩﻟﺠﻮی ِ ﺗﻮ ﺁﻥ ﺑﻮی ِ ﻣﻮ ﻭ ﺧﻮی ِ ﺗﻮ، ﺁﻥ ﻗﺼّﮥ ﭘُﺮﻣﺎﺟﺮﺍ

ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑُﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺑَﺮ، ﺷﺪ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ِ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻤﯽﺍﺕ، ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺖ ِ ﻁﺎﻏﻮﺕ ِ ﻣﺎ

ﮔﻴﺮﻡ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﮐﻨﻢ، ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ﻭﻟﯽ ﮔﺮ ﺧﺎک ﻭ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺷﻮﻡ، ﻫﺮ ﺫﺭّﻩﺍﻡ ﺟﻮﻳﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ

ﺍﻣﺸﺐ ﻣﻨﻢ ﻣﻬﻤﺎﻥ ِ ﺗﻮ، ﺟﺎﻥ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻗﺮﺑﺎﻥ ِ ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ِ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﺎﻥ ِ ﺗﻮ، ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﮔﺮﺩﺩ ﺟﺪﺍ

ﺭﻭﺯﻡ ﺳﻴﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺷﺒﻢ، ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ...ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺗﺒﻢ، ﺍی ﻣﺎﻩ ِ ﺗﺎﺑﺎﻧﻢ ﺑﻴﺎ

ﮔﻮﻳﻨﺪۀ ﻏﺰﻝ : ﻣﺮﺣﻮﻡ ِ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺷﺎﻋﺮ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻣﺤﺘﺮﻡ، ﺟﻨﺎﺏ ِ »ﺟﻌﻔﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻤﺪﺍﺭی« ﺍﺯ ﻧﻮﺍﺩﮔﺎﻥ ﻣﻼ ﻣﺤﻤّﺪ .)ﺟﻌﻔﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻤﺪﺍﺭی ﺍﺳﺘﺮ ﺁﺑﺎﺩی )ﻣﺸﻬﺪ

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺭﺩﺍﻧﮥ ﺯﻫﺮﺍ

ﻋﺠّﻞ ﺍﻟﻴﻨﺎ ﻗﺎﺋﻤﺎ ، ﺣَﻮّ ﻝ ﻟﻨﺎ ﺍﺣﻮﺍﻟﻨﺎ  ﺗﺎ ﻏﻢ ﺯﺩﺍﻳﯽ ﺍﺯﺩﻝ ِ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ِ ﺑﻴﻨﻮﺍ

ﺁﻗﺎ ﺗﻮﻳﯽ، ﻣﻮﻻ ﺗﻮﻳﯽ، ﻣﺤﺒﻮﺏ ِ ﺑﯽﻫﻤﺘﺎ ﺗﻮﻳﯽ ﺩﺭﺩﺍﻧﮥ ﺯﻫﺮﺍ ﺗﻮﻳﯽ، ﻓﺮﺯﻧﺪ ِ ﺧﺘﻢ ِ ﺍﻧﺒﻴﺎ

ﻣﻦ ﺩﺭ ﮔﻨﻪ ﺁﻟﻮﺩﻩﺍﻡ، ﺭﺍﻩِ ﺧﻄﺎ ﭘﻴﻤﻮﺩﻩﺍﻡ ﺩﺭ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻮﺩﻩﺍﻡ، ﺑﮕﺬﺭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺗﻘﺼﻴﺮﻫﺎ

ﻋﺎﺭی ﺯ ﻫﺮ ﭘﻴﺮﺍﻳﻪﺍی، ﺑﺮﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺳﺎﻳﻪﺍی ﺭﻭﺷﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻳﻪﺍی، ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ِ ﻣﺎ ﺍﻧﺪﺭ ﺳﻤﺎ

"ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ، "ﻳﺎﻣَﻦ ﻋَﻠﯽَ ﺍﻟﻌَﺮﺵ ِ ﺍﺳﺘﻮی ﮐﺎﻳﻦ ﻳﺎﺭ ِ ﻣﺤﺒﻮﺏ ِ ﻣﺮﺍ، ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺭﺵ ﺍﺯ ﺑﻼ

ﻣﺸﺘﺎﻕ ِ ﺩﻳﺪﺍﺭ ِ ﺗﻮﺍﻡ، ﺁﻗﺎ ﻧﻤﯽﺁﻳﯽ ﭼﺮﺍ ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺭَﺿﻮی ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍی ﻳﺎ ﺳﺎﮐﻨﯽ ﺩﺭ ﺫی ُﻁﻮی

ﭼﺸﻤﻢ ﭼﻮ ﺑﻴﻨﺪ ﺭﻭی ِ ﺗﻮ، ﺩﻝ ﻣﯽﮐﺸﺪ ﭘَﺮﺳُﻮی ِ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﻴﺎﻥ ِ ﻣﻮی ِ ﺗﻮ، ﭼﻨﮕﯽ ﺯﻧﻢ ﺑﺮ ﺗﺎﺭﻫﺎ

ﺍﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﻧﺎ ﺑﻴﻨﺎی ِ ﻣﻦ، ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻤﯽﮔﺮﺩﺩ ﻣﮕﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﺭﺥ ِ ﻫﻤﭽﻮ ﻣَﻪﺍﺕ، ﺭﻭﺷﻦﺗﺮﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﺿُﺤﺎ

ﻋﻴﺴﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺒﻨﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ، ﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﺴﻴﺤﺎ ﮐﯽ ﺯﻧﺪ ؟ ﻣﻮﺳﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ، ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻋﺼﺎ

ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ، ﺍﻧﺲ ﻭ ﺟﻦ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ِ ﻓﺮﻣﺎﻥ ِ ﺗﻮ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﺳﭙﺮ، ﺩﺭ ﻣﺴﻨﺪ ِ ﺣﮑﻢ ﻭ ﻗﻀﺎ

ﻳﻮﺳﻒ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺭﻭی ِ ﺗﻮ، ﺁﻥ ﻗﺎﻣﺖ ِ ﺩﻟﺠﻮی ِ ﺗﻮ ﺁﻥ ﺑﻮی ِ ﻣﻮ ﻭ ﺧﻮی ِ ﺗﻮ، ﺁﻥ ﻗﺼّﮥ ﭘُﺮﻣﺎﺟﺮﺍ

ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑُﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺑَﺮ، ﺷﺪ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ِ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻤﯽﺍﺕ، ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺖ ِ ﻁﺎﻏﻮﺕ ِ ﻣﺎ

ﮔﻴﺮﻡ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﮐﻨﻢ، ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ﻭﻟﯽ ﮔﺮ ﺧﺎک ﻭ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺷﻮﻡ، ﻫﺮ ﺫﺭّﻩﺍﻡ ﺟﻮﻳﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ

ﺍﻣﺸﺐ ﻣﻨﻢ ﻣﻬﻤﺎﻥ ِ ﺗﻮ، ﺟﺎﻥ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻗﺮﺑﺎﻥ ِ ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ِ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﺎﻥ ِ ﺗﻮ، ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﮔﺮﺩﺩ ﺟﺪﺍ

ﺭﻭﺯﻡ ﺳﻴﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺷﺒﻢ، ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ...ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺗﺒﻢ، ﺍی ﻣﺎﻩ ِ ﺗﺎﺑﺎﻧﻢ ﺑﻴﺎ

ﮔﻮﻳﻨﺪۀ ﻏﺰﻝ : ﻣﺮﺣﻮﻡ ِ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺷﺎﻋﺮ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻣﺤﺘﺮﻡ، ﺟﻨﺎﺏ ِ »ﺟﻌﻔﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻤﺪﺍﺭی« ﺍﺯ ﻧﻮﺍﺩﮔﺎﻥ ﻣﻼ ﻣﺤﻤّﺪ .)ﺟﻌﻔﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻤﺪﺍﺭی ﺍﺳﺘﺮ ﺁﺑﺎﺩی )ﻣﺸﻬﺪ

امام زمان عجل الله تعالی مرجه الشریف

جمعه ها را همه از بس که شمردم بی تو

بغض خود را وسط سینه فشردم بی تو

بس که هر جمعه غروب آمد و دلگیرم کرد
دل به دریای غم و غصه سپردم بی تو

تا به این جا که به درد تو نخوردم آقا
هیچ وقت از ته دل غصه نخوردم بی تو

چاره ای کن، گره افتاده به کار دل من
راهی از کار دلم پیش نبردم بی تو

سال ها می شود از خویش سؤالی دارم
من اگر منتظرم از چه نمردم بی تو

با حساب دل خود هر چه نوشتم دیدم
من از این زندگیم سود نبردم بی تو

گذری کن به مزارم به خدا محتاجم
من اگر سر به دل خاک سپردم بی تو

نام شاعر را نمیدانم

شعر امام امان عج

شعر علامه میر جهانی برای امام زمان(عج)

یا رب زغمش تا چند اشکم ز بصر آید بنشسته سر راهش ، شاید  ز سفر آید تا چند بنالم زار  شب تا سحر از هجرش کوکب شِمُرم هر شب ، شاید که سحر آید هر دم که رخش بینم خواهم دگرش دیدن بازش نگرم شاید یک بار دگر آید  از دیده نهان اما اندر دل من جایش  او را طلبم هر شب شاید که ز در آید با کس نتوانم گفت من راز درون خویش کز درد غم هجرش دل را چه به سر آید می سوزم و می سازم از درد فراق اما تیر غم او بر دل افزون ز شمَر آید "حیران" به فغان تا کی با محنت و غم همدم یارب نظری کان شاه از پرده بدر آید

وحـــده لا الــه الا هـــو

بخشی از بند اول ترجیع‌بند معروف هاتف:

ای فــــــــدای تـو هم دل و هم جــان     وی نثار رهــــت هـم این و هـم آن

دل فـــــــــــــدای تو چــون تویی دلبر     جان نثار تـــــــــو چون تویی جانـان

دل رهـــــــــانـدن ز دست تو مشکـل     جـان فشانـدن به پـای تو آســـــان 

ساقی آتش پرســــــت و آتش دست     ریخت در ساغـــــــــر آتش سوزان

چون کشــیدم نه عقل ماندونه هوش     سوخت هم کفر از آن و هم ایمان

مست افتــــــــــــادم و در آن مستی     به زبانی کــــــه شــــــرح آن نتوان

این سخــن می‌شنیـــــــــدم از اعضا     همـه حتـی الوریــــــــد و الشریان

که یکی هست و هیـچ نیست جز او     وحــــــده لا الـــــــــه الا هــــــــــو

خلاصه ای از مشخصات هاتف اصفهانی

زادروز	نیمه نخست قرن دوازدهم در اصفهان
درگذشت	۱۱۹۸ ه. ق. قم
آرامگاه	قم
نام‌های دیگر	میراحمد
فرزندان	سحاب اصفهانی

منبع: ویکی پدیا