شعر امام زمان (عج)

ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺭﺩﺍﻧﮥ ﺯﻫﺮﺍ

ﻋﺠّﻞ ﺍﻟﻴﻨﺎ ﻗﺎﺋﻤﺎ ، ﺣَﻮّ ﻝ ﻟﻨﺎ ﺍﺣﻮﺍﻟﻨﺎ ﺗﺎ ﻏﻢ ﺯﺩﺍﻳﯽ ﺍﺯﺩﻝ ِ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ِ ﺑﻴﻨﻮﺍ

ﺁﻗﺎ ﺗﻮﻳﯽ، ﻣﻮﻻ ﺗﻮﻳﯽ، ﻣﺤﺒﻮﺏ ِ ﺑﯽﻫﻤﺘﺎ ﺗﻮﻳﯽ ﺩﺭﺩﺍﻧﮥ ﺯﻫﺮﺍ ﺗﻮﻳﯽ، ﻓﺮﺯﻧﺪ ِ ﺧﺘﻢ ِ ﺍﻧﺒﻴﺎ

ﻣﻦ ﺩﺭ ﮔﻨﻪ ﺁﻟﻮﺩﻩﺍﻡ، ﺭﺍﻩِ ﺧﻄﺎ ﭘﻴﻤﻮﺩﻩﺍﻡ ﺩﺭ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻮﺩﻩﺍﻡ، ﺑﮕﺬﺭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺗﻘﺼﻴﺮﻫﺎ

ﻋﺎﺭی ﺯ ﻫﺮ ﭘﻴﺮﺍﻳﻪﺍی، ﺑﺮﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺳﺎﻳﻪﺍی ﺭﻭﺷﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻳﻪﺍی، ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ِ ﻣﺎ ﺍﻧﺪﺭ ﺳﻤﺎ

"ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ، "ﻳﺎﻣَﻦ ﻋَﻠﯽَ ﺍﻟﻌَﺮﺵ ِ ﺍﺳﺘﻮی ﮐﺎﻳﻦ ﻳﺎﺭ ِ ﻣﺤﺒﻮﺏ ِ ﻣﺮﺍ، ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺭﺵ ﺍﺯ ﺑﻼ

ﻣﺸﺘﺎﻕ ِ ﺩﻳﺪﺍﺭ ِ ﺗﻮﺍﻡ، ﺁﻗﺎ ﻧﻤﯽﺁﻳﯽ ﭼﺮﺍ ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺭَﺿﻮی ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍی ﻳﺎ ﺳﺎﮐﻨﯽ ﺩﺭ ﺫی ُﻁﻮی

ﭼﺸﻤﻢ ﭼﻮ ﺑﻴﻨﺪ ﺭﻭی ِ ﺗﻮ، ﺩﻝ ﻣﯽﮐﺸﺪ ﭘَﺮﺳُﻮی ِ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﻴﺎﻥ ِ ﻣﻮی ِ ﺗﻮ، ﭼﻨﮕﯽ ﺯﻧﻢ ﺑﺮ ﺗﺎﺭﻫﺎ

ﺍﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﻧﺎ ﺑﻴﻨﺎی ِ ﻣﻦ، ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻤﯽﮔﺮﺩﺩ ﻣﮕﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﺭﺥ ِ ﻫﻤﭽﻮ ﻣَﻪﺍﺕ، ﺭﻭﺷﻦﺗﺮﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﺿُﺤﺎ

ﻋﻴﺴﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺒﻨﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ، ﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﺴﻴﺤﺎ ﮐﯽ ﺯﻧﺪ ؟ ﻣﻮﺳﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ، ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻋﺼﺎ

ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ، ﺍﻧﺲ ﻭ ﺟﻦ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ِ ﻓﺮﻣﺎﻥ ِ ﺗﻮ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﺳﭙﺮ، ﺩﺭ ﻣﺴﻨﺪ ِ ﺣﮑﻢ ﻭ ﻗﻀﺎ

ﻳﻮﺳﻒ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺭﻭی ِ ﺗﻮ، ﺁﻥ ﻗﺎﻣﺖ ِ ﺩﻟﺠﻮی ِ ﺗﻮ ﺁﻥ ﺑﻮی ِ ﻣﻮ ﻭ ﺧﻮی ِ ﺗﻮ، ﺁﻥ ﻗﺼّﮥ ﭘُﺮﻣﺎﺟﺮﺍ

ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑُﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺑَﺮ، ﺷﺪ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ِ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻤﯽﺍﺕ، ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺖ ِ ﻁﺎﻏﻮﺕ ِ ﻣﺎ

ﮔﻴﺮﻡ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﮐﻨﻢ، ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ﻭﻟﯽ ﮔﺮ ﺧﺎک ﻭ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺷﻮﻡ، ﻫﺮ ﺫﺭّﻩﺍﻡ ﺟﻮﻳﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ

ﺍﻣﺸﺐ ﻣﻨﻢ ﻣﻬﻤﺎﻥ ِ ﺗﻮ، ﺟﺎﻥ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻗﺮﺑﺎﻥ ِ ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ِ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﺎﻥ ِ ﺗﻮ، ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﮔﺮﺩﺩ ﺟﺪﺍ

ﺭﻭﺯﻡ ﺳﻴﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺷﺒﻢ، ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ...ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺗﺒﻢ، ﺍی ﻣﺎﻩ ِ ﺗﺎﺑﺎﻧﻢ ﺑﻴﺎ

ﮔﻮﻳﻨﺪۀ ﻏﺰﻝ : ﻣﺮﺣﻮﻡ ِ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺷﺎﻋﺮ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻣﺤﺘﺮﻡ، ﺟﻨﺎﺏ ِ »ﺟﻌﻔﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻤﺪﺍﺭی« ﺍﺯ ﻧﻮﺍﺩﮔﺎﻥ ﻣﻼ ﻣﺤﻤّﺪ .)ﺟﻌﻔﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻤﺪﺍﺭی ﺍﺳﺘﺮ ﺁﺑﺎﺩی )ﻣﺸﻬﺪ