مخمسی از شیخ بهایی رحمة الله علیه

مخمس شیخ بهایی 

تا کی به تمنای وصـــــــــــــــال تو یگانه                  اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه 

خواهد به سر آید شب هجــران تو یا نه                  ای تیر غمت را دل عشـــــــــاق نشانه 

جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه 

  

رفتم به در صومعه ی عابــــد و زاهـــــــد                 دیدم همه  را پیش رُخَت راکع و ساجد 

درمیکده رهبانم و در صومعه عــــــــــابد                 گه معتکف دِیرم و گه ساکن مسجـــــد 

یعنی که تو را می طلــبم خانه به خانه 

 

روزی که  برفتند حریفــــــــان پی هر کار               زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمّار 

من یار طلب کـــــــــردم و او جلوه گه یار               حاجی به ره کعبه  و من طالب دیــــــــــدار 

او خانه همی جوید و من صــاحبِ خانه 

هر در که زنم صــاحب آن خانه تویی تو                هر جا که روم پرتو کاشـــــــــــانه تویی تو

در میـــــــــکده و دیر که جانانه تویی تو                مقصـــــود من از کعبه و بت خانه تویی تو

مقصــــــود تویی کعبه و بت خانه بهانه

شمس تبریزی و مولانا

شمس تبریزی سید وشیعه بوده و ملای رومی تا آن روز اهل این راه نبود,اما در خدا جویی خالص بود.خداوند متعال در قرآن وعده داده است که (والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا , عنکبوت 69 یعنی اینکه,و آن ها که در راه ما مجاهده کنند قطعا به راه های خود هدایتشان خواهیم کرد). در جلسه اول شمس تبریزی,ملا را به طریقت مرتضوی علیه السلام دلالت کرد و از این عالم دانشمند خدا جو یک عارف عاشق ساخت . توجه شما رابه این غزل از ملای رومی جلب میکنم تامعلوم گردد که نتیجه سیرو سلوک او عجب معارف بلندی بر جای گذاشته است

تا صورت پیوند جهــــــان بود علی بــــــود             تا نقش زمین بـود و زمان بـود علی بود
شاهی که ولی بود و وصی بود علی بود             سلطان سخا و کرم و جود علی بود
آن شاه سرافراز که اندر شب معــــــــــراج             با احمــد مختار یکی بـــــود علی بود
آن شیر دلاور کــــــــه ز بهـــــر طمع نفس              در خوان جهان پنجه نیالود علی بود
 مسجـــود ملایک که شد آدم ز علی شد             آدم چو یکی قبله ومسجود علی بود
جندان که در آفاق نظـــــــر کردم و دیـــــدم            از روی یقین در همه موجود علی بود 
سر دو جهــــــــان جمله ز پیــدا ز پنهـــــان           شمس الحق تبریزکه بنمــود علی بود 
این کفـــر نباشد سخن کفــر نه این است           تا هست علی باشد و تا بود علی بود

بر گرفته از کتاب غم عشق عبدالقائم شوشتری
صفحات108 و109

رباعی از ابو سعید ابوالخیر

باز آ  باز آ ، هر آنچه هستی باز آ                 گر کافر و گبر و بت پرستی باز آ

این درگه ما درگه نومیدی نیست                  صد بار اگر توبــه شکستی باز آ

شعر از بابا افضل کاشانی

از روز ازل مهــر علی در دل ماست            با مهر علی سرشته آب و گل ماست

گویند که در جهان چه حاصل کردی           اندر دو جهان مهر علی حاصـل ماست