مخمسی از شیخ بهایی رحمة الله علیه

مخمس شیخ بهایی 

تا کی به تمنای وصـــــــــــــــال تو یگانه                  اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه 

خواهد به سر آید شب هجــران تو یا نه                  ای تیر غمت را دل عشـــــــــاق نشانه 

جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه 

  

رفتم به در صومعه ی عابــــد و زاهـــــــد                 دیدم همه  را پیش رُخَت راکع و ساجد 

درمیکده رهبانم و در صومعه عــــــــــابد                 گه معتکف دِیرم و گه ساکن مسجـــــد 

یعنی که تو را می طلــبم خانه به خانه 

 

روزی که  برفتند حریفــــــــان پی هر کار               زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمّار 

من یار طلب کـــــــــردم و او جلوه گه یار               حاجی به ره کعبه  و من طالب دیــــــــــدار 

او خانه همی جوید و من صــاحبِ خانه 

هر در که زنم صــاحب آن خانه تویی تو                هر جا که روم پرتو کاشـــــــــــانه تویی تو

در میـــــــــکده و دیر که جانانه تویی تو                مقصـــــود من از کعبه و بت خانه تویی تو

مقصــــــود تویی کعبه و بت خانه بهانه